τριθειονικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «τριθειονικό οξύ»

χημ. ανόργανη χημική ένωση, θειονικό οξύ με τρία άτομα θείου στο μόριό του.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. αγγλ. trithionic (acid) < tri- (< λατ. tres, tria, πρβλ. και τρεις) + thionic (< θείο* [II]). Η λ., στον λόγιο τ. τριθειονικόν (ὀξύ), μαρτυρείται από το 1866 στον Αν. Κ. Χρηστομάνο].